1. |
Αμάραντος
05:40
|
|||
Για ιδέ για ιδέ, καλέ για ιδέ
Για ιδέστε τον αμάραντο, σε τί βουνό φυτρώνει καλέ
Φυτρώ, φυτρώ, καλέ φυτρώ
Φυτρώνει μες στα δύσβατα
Στις πέτρες στα λιθάρια καλέ
Τον τρων , τον τρων, καλέ τον τρών
Τον τρων τα ελάφια, δε γεννούν, τ' αγρίμια κι ημερεύουν καλέ
Να το, να το, καλέ να το
Να το' τρωγες μανούλα μου
Εμένα μη με κάνεις, καλέ
|
||||
2. |
Ποτάμια
03:24
|
|||
Έχω ποτάμια στο μυαλό
δέντρα δίχως φύλλα
Βγάζω το κεφάλι απ' το νερό
κι όταν πνιγώ
θα γίνω πάλι ρίζα
Έχω ποτάμια στην καρδιά
κι ένα ζεστό αέρα
στα δέντρα παίζουν τα παιδιά
με το νεκρό πιο πέρα
Έχω ποτάμια στην αγκαλιά
με μακριά μαλλιά βρεγμένα
τα βλέμματα έμειναν μισά
τα μάτια μου βγαλμένα
|
||||
3. |
Κύματα
02:55
|
|||
Παλεύουμε στα μαύρα κύματα
κύματα άγρια χαϊδεύουν τα άδεια κορμιά μας
πέφτουμε στα πρώτα βήματα
σχήματα αλλόκοτα, φτύνουν φωτιές τα μυαλά μας
και ο εχθρός σου είναι πάντα εκεί
και τον εχθρό σου κουβαλάς στην πλάτη
ναι, ο εχθρός σου είναι πάντα εκεί
και ο εχθρός σε κουβαλάει στην πλάτη
παλεύουμε στα μαύρα κύματα
|
||||
4. |
Ιντερλούδιο
05:24
|
|||
5. |
Του διαόλου η λαλιά
03:17
|
|||
Tου διαόλου η λαλιά
με σέρνει όλο
πιο κοντά
Στου Άδη τα κελιά
στης αμαρτίας
τη μεριά
Το μόνο που φαντάζομαι
είναι να
αγκαλιάζομαι
με τη μοναξιά
να πέσω μέσα
στη φωτιά
Κι αφού καώ ολοσχερώς
με τον κόσμο
θα 'μαι
αδερφός
|
||||
6. |
Άιντε
03:19
|
|||
7. |
Χωρίς κανόνα
03:31
|
|||
Είμαι ένα φύλλο του φθινόπωρου που πέφτει,
είμαι ένα στρώμα από φύλλα πεταμένα
κι αυτό το κίτρινο το χώμα που με βάφει,
κάποια στιγμή θα γίνει ένα και με μένα
Θα πλανηθώ μεσ’ στις πτυχές του δέρματος σου,
θ’ ακολουθώ κάθε τυχαία χαραγή σου
κι όπου με βγάλει θα φωλιάσω το χειμώνα,
χωρίς κανόνα
Είμαι μια δύναμη κρυμμένη και το ξέρω
όμως δεν ξέρω τι ζημιά μπορώ να κάνω,
Ζω σ’ ένα πόλεμο που τρώει τα σωθικά μου,
που όμως κάποτε θα φάει και εμένα.
Στην μυρωδιά σου να μεθάω και να χάνομαι,
μόνο το χρώμα της πνοής σου να αισθάνομαι.
Έτσι ζεστά θα τον περάσω τον χειμώνα,
χωρίς κανόνα
Είμαι ποτάμι που παρέσυρε τα δέντρα,
κάθε σταγόνα μου τα φύλλα τους δροσίζει,
μα δεν αρκεί αυτό ζωή για να τους δώσει
κι έτσι όλο κλέβουνε ζωή μόνο από μένα.
Πού θα με παν αυτοί οι δρόμοι σου δεν ξέρω
κι αυτό το άγνωστο με κάνει και σε θέλω.
Σ’ αυτό το αίνιγμα κουρνιάζω τον χειμώνα
χωρίς κανόνα
Είμαι ένα πλάτωμα, μια βάση για πυραύλους,
είμαι ένας πύραυλος που έκαψε τη βάση
κι αυτή η θλίψη μου δε θα σβηστεί στ’ αστέρια,
γι’ αυτό θλιμμένο βλέπετε πάντα εμένα.
Κι έτσι όπως βλέπω να σε σέρνω και να σέρνομαι
κι όταν σε παίρνω να πετάμε και να φεύγουμε,
θα τον μπερδέψουμε για πάντα τον χειμώνα,
χωρίς κανόνα
|
||||
8. |
Πάει-πάει
01:33
|
|||
Πάει-πάει, η πόλη γυμνή
ουρανός σκοτεινός
η γη σκοτεινή
|
Streaming and Download help
If you like ΑΓΡΙΑ ΦΥΛΗ, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp